Hoofdstuk 9: Genen <
Hoofdstuk 10: Schuldgevoel
Siebrand is opgegroeid tot een gezonde peuter. Maar dat is niet het allerbelangrijkste, hij heeft rode ogen! Ik heb gewoon 2 kinderen, allebei rode ogen. Perfecter kon toch niet? Zoals altijd leert Li Siebrand praten en ik leer hem lopen.
Zoals in elk huis gaan sommige dingen kapot. De taak van de man om het te repareren. Daarnaast de taak van de vrouw om de troep weer op te ruimen, goed verdeeld toch?
Laatst kwam Sophia midden in de nacht naar onze slaapkamer toe gerend. Ze had blijkbaar 'monsters' onder haar bed gezien. Ze was zo bang dat ze er van flauwviel. Is het geen drama queen? Of zat er een echt monster onder haar bed....
Li vond dat Sophia geen vrienden had van haar eigen leeftijd. Dit totdat ze uiteindelijk een vriend mee naar huis nam. Zo te zien konden ze het goed met elkaar vinden. Als mijn Vampiergavens mij niet misleid hebben is deze jonge knul een tovenaar. Hij komt me alleen zo bekend voor, maar waarvan?
Ik had promotie gemaakt tot algemeen directeur. Normaal hoor ik dit te vieren, maar deze avond niet. Ik kreeg een bericht dat Angel, mijn eerste liefde, overleden was. Ze is gestorven door ouderdom. Ik weet niet waarom, maar ik geef mezelf de schuld. Als ik haar gewoon optijd had gebeten was ze niet gestorven.
Sophia was jarig. Ze wilde een ontzettend groot feest geven. Helaas keurde ik en Li dat niet toe aangezien dan alleen maar volwassen mensen zouden komen. En die jonge knul kwam dan denk ik ook. Ik en Li waren enorm enthousiast over de verjaardag van Sophia. 'Onze meid wordt eigenlijk groot'. Sophia was toch blij dat ze geen feest heeft gegeven. Ze schaamt zich enorm voor haar ouders.
Familiefoto