Hoofdstuk 8: Ruzie
Ik was zwanger! Ik had expres gewacht tot Fabian en Faja tot kind zouden opgroeiden. Want meer dan 2 kleine kinderen is erg lastig om op te voeden. Fabian en Faja waren erg blij dat ze een broertje/zusje kregen. Ik had het nog niet aan Matthew vertelt. Toen ik naar beneden keek zag ik een boze blik van Matthew.
"Waarom heb je mij niet eerst vertelt dat je zwanger bent!', schreeuwde Matthew boos. 'Sorry, ik wilde het de kinderen eerst vertellen.' 'We hadden naar de media kunnen gaan. Enig idee hoeveel aandacht we daardoor zouden krijgen? Maar nee, jij wilde het eerste aan de kinderen vertellen!' 'We kunnen nu toch naar de media?', vroeg ik bedroeft. 'Dat is te laat!', zei Matthew boos. Toen liep hij weg.
We sliepen apart. Als zwangere vrouw had ik recht op het bed. Matthew kon gewoon op de bank slapen. Ik voelde aan mijn buik. 'Laat dit alsjeblieft het perfecte kind zijn', fluisterde ik zacht.
De kinderen hadden onze ruzie gehoord. Ze waren er niet blij mee. 'Pap, maak het goed met mama. Je weet dat ze niks heeft fout gedaan', zei Fabian. 'Ik wist niet dat aandacht belangrijker was dan liefde', zei Faja. Matthew zuchte: 'Liefde is belangrijker. Ik ga het nu goedmaken met jullie mam.'
Matthew deed een poging tot het goedmaken. Ik ben nog steeds boos, maar dat mogen de kinderen niet merken. Blijkbaar krijg je na zoveel jaar nog steeds huwelijkscadeaus.
Toen kregen we onverwachts bezoek
Toen kregen we onverwachts bezoek