< Hoofdstuk 3: L'Amour

Hoofdstuk 4: Moeder

Ik had Bridgeport totaal niet gemist. Het regende namelijk toen ik terug kwam. Zoals elke Sim haat ik regen. Ik kan niet wachten tot ik weer op vakantie kan. Welke bestemming weet ik alleen nog niet. Als het maar iets anders dan Frankrijk is. Nu maar open dat oom Siebrand geen zwerfdieren heeft binnengelaten.

Wat ik aantrof was geen zwerfdier! Siebrand lag gewoon met een meid in mijn bed! 'Goedemorgen Siebrand, lukt het een beetje?', vroeg ik lacherig aan hem. Siebrand draaide kalm om, totaal niet geschrokken. 'Laat mij maar even', zei hij tegen de meid.

'Heey Felix, mijn excuses voor dit ongemak. Ik dacht dat je morgen pas terug zou komen.' 'Je excuses? Je bent goed bezig Siebrand! Ik heb hier echt geen probleem mee. Misschien is het wel slim om voortaan iets op de deur te hangen. Zodat ik weet wanneer je een scharrel meeneemt.' 'Avia is geen scharrel.' Avia, de meid van Siebrand stond op. 'Sorry dat je mij zo moet aantreffen.' 'Geloof me Avia, ik heb echt geen probleem om je zo te zien', zei ik lachterig. 'Maar misschien is het slim om zo te gaan, mijn moeder komt zo langs. Die zal deze eerste indruk misschien wat minder vinden.'

Moeder kwam zoals verwacht gelijk langs toen ik vermeldde dat ik thuis was. Ze was zoals altijd erg overbezorgd. Ze mag dan wel van aandacht houden, ze geeft het liefst alle aandacht aan haar kinderen. Moeder maakte zich zorgen om mijn financiele situatie: 'Op deze manier geef je alleen maar geld uit. Denk toch aan je toekomst.' 'Maar moeder, tijdens mijn reizen vind ik verschillende objecten en edenstenen. Ik zal het wel even laten zien.'

Ik liet moeder mijn verzameling zien. Tijdens mijn zoektochten in de verschillende tombes vond ik verschillende edelstenen. Deze zijn opzich niet veel waard, maar ze zien er wel mooi uit! Tijdens mijn bezoek aan Frankrijk kreeg ik de opdracht op titanium te vinden. Hierbij kreeg ik een map met de overzicht van alle titanium die te vinden was. Daardoor heb ik nu een grote verzameling. Het leukste van allemaal, titanium is super veel waard!

'Het titanium heeft een waarde van zo ongeveer 30.000. Dus voorlopig hoef je je geen druk te maken om mijn financiele situatie. Ik ben ook aan het sparen voor een vakantiehuis', zei ik tegen moeder. Dit vond moeder leuk om te horen. Daarnaast vroeg ze of ik mee wilde gaan naar een optreden in de Vampire Lounge.

De Vampire Lounge was de ontmoetingsplaats voor vampieren. Sinds de dood van mijn vader, Matthew Hamming, is moeder super beroemd in Bridgeport. Hierdoor moet ze vaak verschijnen op feestjes. Ik vind het erg fijn dat ze dit doet, want op dit moment woont ze alleen. Terwijl ze eerst een huis vol kinderen had.

Ik weet dat moeder het moeilijk heeft met de ruzie tussen mijn gebroeders en gezusters. Voornamelijk maak ik me erg veel zorgen om Frans, gezien zijn dreigement (zie proloog G3). 'Heb je nog gehoord van mijn zussen en broers?', vroeg ik voorzichtig aan moeder. Moeder zuchtte: 'Iedereen behalve Frans heeft laten weten dat ze samen gelukkig zijn, maar ze hoeven geen contact meer met de rest van de familie. Frans lijkt van de aardbodem verdwenen te zijn. Ik en mijn privédetective krijgen hem nergens meer gevonden. Ik hoop maar dat hij geen domme dingen doet.' Ik was verbaast: 'Geen domme dingen? Moeder hij heeft jou bedreigt, je hoort super boos op hem te zijn!'. 'Het blijft mijn zoon.'

Na het gesprek ging ik naar huis. Siebrand was gewoon aan het koken! Die meid van hem heeft een goede invloed op hem. 'Heb je Avia al gebeten Siebrand? Anders is ze dadelijk plotseling een oudere, net als bij Opa's z'n eerste vriendin (g1-h3). 'Ik heb het aan Avia aangeboden, maar net als jouw vader wees ze het af. Ze is geboren als normaal mens en daar is ze trots op. Ik heb alleen zo'n vermoeden dat vader August dit niet leuk gaat vinden, gezien hij een hekel heeft aan normale mensen.'

Ik keek het nieuwsbericht, komende week alleen maar regen. 'In Egypte zal het komende week 40 graden zijn', zei de weerman. 40 graden! Ik weet al waar ik naartoe ga.

Op naar het zonnige land.

> Hoofdstuk 5: Het zonnige land